آمارهایی که در دو سه سال اخیر منتشر شده ، می گوید : در تهران روزانه حدود یک و نیم میلیارد تومان صرف جمع آوری زباله ها می شود!!
به عبارت جالب تر ، هر تهرانی ، سالانه ، یارانه یک ماهش را صرف جمع آوری زباله های خود می کند!
حالا جالب تر آنجاست که گویا چیزی حدود همین مبلغ ، اندکی بیشتر یا کمتر هم ، صرف تفکیک زباله های خشک و تر می شود!
یعنی شاید ما در طول یک سال ، دو ماه یارانه خود را در ازای جمع آوری و تفکیک زباله هایمان پرداخت می کنیم!
از آنجا که این مبلغ را خودمان نمی پردازیم ، ( مثلاً قبضی برای آن صادر نمی شود ) و دولت بجای ما هزینه می کند، پس متوجه بودنش هم نمی شویم!
اما بد نیست کمی از دورتر به ماجرا نگاه کنیم؛
مثلاً 70 درصد زباله های ما، فساد پذیرند ، از جمله پسماند مواد غذایی؛
چون زباله ها را تفکیک نمی کنیم، در نتیجه کود بی کیفیتی هم حاصل می شود و از همه مهمتر اینکه از بس در حوزه مدیریت شهری پیشرفت کرده ایم ، مترقی ترین روش برای مدیریت این پسماندها را سوزاندنشان می دانیم! یعنی ما دو ماه یارانه مان را می دهیم و بجایش محل زندگیمان را به گند می کشیم، به نظر معادله عاقلانه ایست ، نه؟!
خب اصلا عاقلانه نبود اگر می گفتند یک ماه یارانه کسی که زباله هایش را تفکیک نکند نمی دهیم، چرا که نتیجه آن پاکیزگی بود و این اصلا منطقی نیست!
یا بر عکس ؛ مثلاً می گفتند یک ماه یارانه بصورت تشویقی می دهیم به کسی که داوطلبانه در مسیر توسعه فرهنگ تفکیک زباله ها فعالیت کند !
منبع این تشویقی هم از صرفه جویی در هزینه های نابود سازی زباله ها تامین شود...
این هم منطقی نیست ، مردم پررو می شوند، مگر پول علف خرس و گاو و گوساله است؟!
ظاهراً در جوامع غربی در ابتدای سال نو، دفترچه ای به هر خانوار داده می شود که در آن برنامه جمع آوری زباله درج شده، اینکه مثلاً شنبه زباله‌های خشک، یک شنبه تر و ...
چنانچه کسی خلاف کند حسابش با ادارات جریمه کننده مربوطه و ایضاً اداره مالیات است!
حالا بماند دوستان از این سیاست ها چه در آمدهایی دارند؛
مثلاً وقتی زباله های قابل بازیافت را جدا می کنند با آنها محصولاتی تولید می شود که هزینه مواد اولیه بابتشان پرداخت نشده، در نتیجه ارزان تر و البته پر فروش تر خواهد بود، به اشتغالزایی کمک می کند و مهم تر اینکه در بهداشت محیط زیست و آلوده نشدن هوا چه بسیار کمک می کند. یا مثلاً در چین و ژاپن کارخانه هایی هستند که از زباله های وسایل الکترونیکی فلزات گرانبها کشف می کنند ، مثل کاشفان طلا در قرن هجدهم و ...
یا مثلا در آلمان 50 درصد مواد ضایعاتی را بازیافت می کنند و به چرخه تولید و مصرف بر می گردانند. تازه در این کشور زباله وارد هم می کنند، معلوم نیست چرا؟!
ولی در کل بعید است این رفتارها منطقی و عاقلانه باشد، بنظر می رسد همان روش سوزاندن زباله در حومه شهرها و نیز استخراج گاز متان که در ایران مهمترین عایدی از زباله هاست ، خیلی هم منطقی و خوب باشد.
البته این روز ها اگر در اپ استور ها بگردید اپ های ایرانی پیدا می کنید که زباله های تفکیک شده شما را خریداری می کنند ، اما چقدر موفق بوده اند یا می شوند خدا عالم است!
از این شوخی ها که بگذریم اما ، جامعه ما از دولت گرفته تا مردم ، چه برنامه و روشی برای استفاده از طلای کثیف دارد؟!