پنجاه یا صد سال پیش ، سرعت و شتاب زندگی به اندازه حالا نبود
خانواده ها زندگی می کردند، کار می کردند و
آرامش در خورد و خواب ها بیشتر بود .
لازم نبود اعضای یک خانه ، خروس خوان بزنند از خانه بیرون ؛
مرد برود این سرِ شهر
زن برود آن سرش.
بچه ها هم ویلان و سیلان این مهد و آن مهد شوند.
پنجاه یا صد سال پیش ، توقع ها این همه نبود اما تا دلت بخواد فرصت بود که به هم می دادیم برای گفتگوی بیشتر.
ما آدم های مهمان در این صد ساله جدید ، نوآوری های الکترونیک و دیجیتال را جایگزین انواع ارتباط های قبلی کرده ایم .
 رایانه ها، تلفن های همراه و پیامک های ارسالی ، جایگزین مکالمه شخصی رو در رو شده اند .
فرهنگ ما ممکن است از لحاظ سرعت و کارآیی فناورانه ، پیشرفت چشمگیر داشته باشد اما در صمیمیت و توانایی وصل شدن
به قلب دیگران ، متحمل خسارات فراوان شده ایم.
نه فقط اینجا که در سرزمین های دور و نزدیک هم وضعیت کمابیش همین است
تمرین می کنند دورهم ، مهارت گفتگوی بهتر و بیشتر را.
بین کارشناسان روح و جان بر سر «گفتگو کردن » توافق است که یکی از مهارت های خانواده سالم همین گفتگوست  در کنار  خندیدن ،
صرف شام با اعضای خانواده و برای هم زمان گذاشتن.
گفتگوی خانوادگی در میان انواع دیگر آن  از همه مهمتر و راهبردی تر است .
گفتگوی خانوادگی ، احساس هویت را تقویت می کند در محیطی که هرجایش را جستجو کنی ، عشق ، پذیرش و تعلق سر ریز می
کند . بوته سلامت ذهن و عاطفه کودکان در آن رشد می کند و قد می کشد . بچه هایی که حس تعلق به ریشه های خود را دارند در

بزرگسالی مشکلات کمتری تجربه می کنند. از بالا و پایین شدن روزگار کمتر آسیب می بینند و کمتر درد می کشد . تجربه می گوید فقدان
هویت خانوادگی یکی از دلایل اصلی مشکلات جوانان عصر حاضر است مثل رو آوردن به  اعتیاد ، پورنوگرافی و در نتیجه  
انحطاط اجتماعی ...
حس تعلق ، نیازی نیرومند است . اگر به جایی ، به گروهی نداشته باشی ، حس تعلق تو را به هرجایی که خلا آن را پر کنی خواهد کشید .  
مطالعات نشان می دهد که اگر کودکان و نوجوانان احساس تعلق به مادر ، پدر ، خواهر و برادر خود نداشته باشند آن را در جاهای دیگری با آدمهای دیگری که اغلب مناسب نیستند جستجو می کنند. فرصت گفتگوی آزاد در خانواده هدیه ای از سوی خدا است .
خداوند ، توانایی گفتگو را برای صمیمیت ما ایجاد کرده  و مکالمه چسب است برای اتصال  میان روح و قلب ما .
آدمها می خواهند بدانند از آنچه در درون دیگری در جریان است و گفتگو مسیری است برای شناخت عمیق از هم .
وقتی گفتگویی را شروع می کنیم ؛ در می زنیم به خانه جان هم .
ما در روز چقدر با هم حرف می زنیم ؟
شاید نیم ساعت .
امروز جایی می خوندم  یه خانواده سالم باید حداقل دو ساعت در شبانه روز گفت و گو کنند
برای رشد فکری و خلاقیت
برای اعتماد به نفس بیشتر
استرس کمتر
حس بهتر
گفتگو تنها جابه جایی واژه ها نیست
به چشمانم نگاه کن
با من حرف بزن...