می گویند عروسک ها نماینده فرهنگ اند .
ابزار انتقال و تبادل فرهنگی.
حتی فرهنگ جهانی از بین عروسک ها نماینده خودش را دارد.
مثلا عروسک باربی !
باربی نماینده جهان وطنی است
مرز و هویت ملی خاصی ندارد
هر کودک که در دنیای جهانی شدن و فروپاشیدگی مرزها زندگی می کنند
می تواند با باربی ها کودکی کند.
باربی جهانی است و موید آن هم چرخه تولیدش است .
باربی ها امریکایی اند اما در حقیقت متولد جای خاصی نیستند
 چرخه تولید عروسک جهانی شده باربی که حالا سنش از چهل سال گذشته
از عربستان شروع می شود
از تبدیل  بشکه های نفت به اتیلن
بعد از آن اتیلن به تایوان می رود تا به پی وی سی تبدیل شود
در مالزی ، چین و سنگاپور ، بدن باربی ساخته می شود
ژاپنی ها موهای باربی را می سازند از جنس نایلون
چین ، نخ و پارچه تن باربی را می دهد
و در نهایت  کشوری مثل هنگ گنگ ، اجزاء مختلف را می گیرد و سر هم مونتاژ می کند.
این شکلی است که باربی ها می آیند به بغل دختربچه های ما و باقی دخترکان سرزمین های دیگر.
در دنیای عروسک ها ، باربی تقریبا بی رقیب است اما
درست 90 کیلومتر با فاصله از مرز افغانستان
در شهرستان سربیشه ی خراسان جنوبی
روستایی است با نام تاجمیر که به روستای عروسک ها معروف شده .
عروسک هایی که بر خلاف باربی ها هیچ کدام شبیه هم نیستند
تکنولوژی پیشرفته ای ندارند
بدنشان از پشم گوسفند، موی بز و تکه پارچه ساخته شده و
منبع درآمد زنان روستایی اند بعد از فراغت از کارهای روزانه ی کشاورزی و دامداری ؛
 به خصوص در فصل های سرد.
عروسک هایی که  بعد از خشکسالی ، کمک حال مردمان تاجمیر هم شده اند .
عروسک های تاجمیری با محیط زیست سازگارند؛ نه پلاستیک دارند نه مواد نفتی.
و اگر فردی آنها را بخرد و پس از مدتی بیرون بیاندازد؛ ظرف مدت ۳ ماه دوباره به  دامان طبیعت بر می‌گردند.
به عروسک ها اگر بیرون از  دست بچه ها که نگاه کنیم ، کارکرد اصلی شان به خوبی هویداست
عروسک ها تنها برای بازی کردن تولید نمی شوند. عروسک  خود فرهنگ است ؛ ساخت یک فرهنگ کوچک از جامعه ای محلی .
یک عروسک بومی با خودش پوشاک، آرایه ها، داستان ها و دیگر آداب و رسوم محلی را می آورد جلوی چشم ما .
مثل عروسک های بومی و محلی خراسان جنوبی در جای جای ایران کم نیست. عروسک هایی که اهلی اند ؛

اهل دیار خود . خیلی هایشان هنوز ناشناخته مانده اما هنر دست تاجمیری ها به ثبت در فهرست آثار ملی ایران رسیده و قرار است  در فهرست آثار یونسکو نیز ثبت جهانی شود.
جایی که بعید است پای باربی های کمرباریکِ موطلا به آنجا برسد.