تلویزیون روشن است؛
« هر 2 ثانیه به اندازه مساحت یک زمین فوتبال از جنگل های جهان از بین می رود.»
با تعجب می پرسد واقعا ؟!
حق هم دارد . دور از ذهن است و باور کردنی نیست.
اما به قول جامعه شناس امریکایی: « حتما باید جنگل های آمازون هم از بین برود تا بشر متوجه بحران شود؟!»
مسئله اصلی ظاهرا تناقض چوبی است.
تناقض چوبی می گوید : درخت می خواهیم؛ با ریشه های محکم در خاک ، سبز انبوه و چشم نواز.

چوب هم می خواهیم ؛ مرغوب. تغییر شکل و فرم داده.
بشود سرویس خواب و مبلمان و کف پوش وکمد و ...
اولی برای اینکه مفرّح ذات شود؛ جان پناهی نجات از خفگی و کلافه گی شهر
دومی برای شیک بودنِ متناسب با فضای شهر.
تناقض چوبی هم  یکی از ده ها تناقض زندگی مدرن دختران و پسران آدم و حواست.
خلاصه اینجا روی این زیست کره ، سالهاست سوت مسابقه ای را زده ایم از نوع سرعت.
بین مصرف مان با توان رشد جنگل .
آمارها که می گوید نفس جنگل ها بریده از این ماراتن.

آن  جامعه شناس امریکایی هم که می گوید : بحران، مشکلی است که حل نمی شود اگر ریشه در تناقضات ساختاری داشته باشد. راه خلاصی از شرایط بحران یک چیز است ، ساختن جهانی جدید است با سبک زندگی جدید.

 پ ن : نام آن جامعه شناس امریکایی، امانوئل والرشتاین است و وضعیت جنگل ها هم به مرحله بحران رسبده.