روی بسته ی چیپس و پفک نوشته مصرف برای کودکان زیر دو سال ممنوع است
به دیدار یک دوست که می رویم با جعبه ای شیرینی ؛  تازه بودنش برایمان مهم است که مبادا آبرویمان برود  
از اندازه بودن کفش و لباس تا مطمئن نشویم پولی به فروشنده پرداخت نمی کنیم
اما بلیط سینما را میخریم
فیلم را می خریم
بدون آنکه بدانیم محتوایش چیست
گواهی کیفیت هم که ندارد
درجه بندی هم که ندارد
با چیپس و پفک می نشینیم
کوچک و بزرگ
احتمالا قرار است تفریحمان سالم هم باشد
فیلم مستهجن ماهواره هم  نیست
اکران شده ی سینمای فجر است...

امریکایی ها  از سال 1907 قانون ریتینگ یا درجه بندی فیلم  را اعمال کرده اند
خانواده ها هرفیلمی با هر دیالوگی را نمی بینند
خشونت
مواد مخدر
حرف های رکیک و صحنه های نامناسب
هر اندازه که باشد  ؛  فیلم ریتینگ می شود
سینمای هیچ کجای دنیا به بی در و پیکری سینمای ما نیست
چون ما از زباله هم فیلم  دربیاید باید حمایت و مصرف  کنیم