دو ویدئو در این مطلب مشاهده می کنید که موضوع هر دو تولید آثار سفالی است. یکی در ایران ساخته شده و دیگری در ژاپن و شرق آسیا.
در ورژن ایرانی آن سفال لالجین همدان معرفی می شود.با تصاویری بی کیفیت، موسیقی نا مناسب و حتی غیر بومی که سعی دارد سنتی بودن یا روستایی بودن این هنر را نشان دهد،میزانسن های آشفته، رنگ های تند و تیز و بطور کلی صاد و سیما پسند!
به احتمال فراوان این ویدئو در کمتر از 24 ساعت ساخته و تدوین شده ؛هزینه آن هم ، زمان تولیدش به زحمت به 50 هزار تومان رسیده باشد، صرفاً جهت پر کردن باکس خبر و رد شدن بیلان کاری دوستان خبرنگار استانی .
یقیناً اگر پرونده کاری و رزومه دوستان تولید کننده را مطالعه کنیم ، به تنها چیزی که دست نخواهیم یافت ، سر سوزنی سواد بصری و رسانه ای ست.
اما ویدئوی دوم که داستان تولید آثار سفالی را به تصویر کشیده، جدا از داستان و سناریوی تاثیر گذار، موسیقی زیبا ، قاب ها و تصاویر خارق العاده ، مدت زمانی که صرف ساخت آن شده و سوادی که سازندگان اثر از خود بروز داده اند، بازی با احساسات و روان مخاطب نیز در دستور کار است ، طوری که شما خود را در کارگاه سفالگر حس میکنید و هم نفس با او این کوزه ها را می سازید.
-
اشارات مستقیم
-
عدم اطمینان به مخاطب و سطح سواد و احساس او
-
نگاه از بالا به پایین سازندگان و سفارش دهندگان
-
کمبود دانش کافی در حوزه تبلیغات و هنر و حتی کم اطلاعی در حوزه تکنیک و استفاده از ابزار
-
سهل انگاری و کم کاری
-
استناد به روش های مرسوم گذشته و استفاده از الگوهای فیلمسازی منسوخ شده
-
کم صبری برای رسیدن به نتیجه
-
تصور اینکه هنوز هم مثل قرون گذشته با ایجاد سر و صدای تبلیغاتی توجه جلب می شود
-
باور این نکته که ذائقه مخاطب ایرانی را سفارش دهنده تشخیص می دهد
-
عدم وجود دانش کافی در چگونگی استفاده از موسیقی بومی و تلفیق نا درست تصویر و صدا
-
بی اعتنایی به مقوله ریتم در تصویر و ریتم در رنگ
-
عدم بکار گیری ضمیر ناخودآگاه و نیز احساسات مخاطب در انتقال مفهوم
ازجمله مواردی است که با مقایسه این دو اثر به چشم می آید...
گاهی تصور می شود که در تولید آثار بی کیفیت عمدی وجود دارد، برای اینکه مدیران بالا دستی حس کنند ، زیر دست ها پول لازم برای تولید آثار فاخر را ندارند و یا از این قبیل...
اما حقیقت این است که حتی در صورت نبود امکانات مالی ، در و پنجره خلاقیت و ذوق و سلیقه که رو به آدمیزاده بسته نشده است!
لااقل در همان حد وسع ، کمی با سواد و سلیقه بهتر و با احترام به نگاه مخاطب، اندکی آثار بهتری تولید کنیم تا پس از انتشارش در فضای مجازی، سرافکنده و خجل نباشیم که در مملکت ما برای هنر و صنایع دستی چند هزار ساله مان ، چند اثر مستند با کیفیت هم نمی توان یافت.