تقریباً یکسال پیش در مقطع کارشناسی ارشد و در رشته مخابرات، از دانشگاه علم و صنعت با معدل 19 فارغ‌التحصیل شده بود.
به بهانه ی پرسیدن این سوال که چرا سرعت اینترنت کند شده، با هم همکلام شدیم.
میگفت: برو خدارو شکر کن،
ما تو روستامون تلفنم نداریم!!
گفتم چرا؟
گفت: روستای ما ته یه درّه بین کوهای زاگرس، کنار یه تنگه ی آبه،
البته اگه آبی در کار باشه!!
آب روستا همونه، امکان لوله کشی فعلاً که نیس؛
برق، یه هف هش سالیه داریم،
گاز، سه ساله،
خطوط مخابراتیم که هیچی!!
منم که مخابرات خوندم، از طرف اهالی روستا مامور شدم دیگه ( خنده)
گفت: شنیدی میگن جاده ی مار رو؟!
ما تا چن سال پیش برای رسیدن به شهر، فقط یه مسیر داشتیم
که خداییش مار نمیتونس توش را بره!!!
پرسیدم روستای شما چقدر جمعیت داره؟
با لبخند معنی داری گفت :
34 سال پیش دویست نفر بودیم، دو سه ماه پیشم،
با تولد آخرین نوزاد دوباره 200 نفر شدیم!!!
گفتم: یعنی چی؟
گفت: بین سالای 60 تا 67، هفتاد تا شهید دادیم!!!
ینی نیمی از جمعیت مرد روستا!!
اون مرداییم که موندن یا پیر بودن یا کوچولو...
...
حداقل معنی جملات بالا اینه که نزدیک به 20 ساله زنان روستا تو اون شرایط سخت،
بار روستا رو به دوش کشیدن!!!
گفتنش شاید بد باشه، اما،
شاید...
شایدم بدم نباشه گفتنش:
اینکه ایرادی نداره اگه گاهی خودمون غیرت خودمونو زیر سوال ببریم!!
راسی!!
سرعت اینترنت ما چرا کنده؟!