می گویند ذائقه  ایرانی ها به سمت ترشی و شوری متمایل است و در بین غذاها ، قرمه سبزی سمبل ذائقه ایرانی . احتمالا به خاطر همین  انقدر جا افتاده که حداقل از صد سال قبل تا به امروز،  دستور پختش هیچ تغییری نکرده .
در گذشته وقتی یک روستایی به دیدار بستگان شهریش می رفت با خود یک کوزه سفالی می برد ، محتوایش مخلوطی از تکه های گوشت و نمک زیاد که با چربی خود گوشت پخته شده بود ؛
به این ترکیب قرمه می گفتند قرمه با سبزی و لیمو که ترکیب می شد هم نمکش متعادل می شد هم چربی با وجود قدمت قرمه سبزی و جا افتادگیش  ، هنوز سازمان های جهانی غذاهای ایرانی از این دست را به عنوان میراث فرهنگی ما نپذیرفته اند ، به دلیل وجود خاستگاه های مشترک
مثلا در قرمه سبزی  با افغانستان مشترکیم و در انواع کباب ها و دلمه ها ، با ترکیه و آذربایجان
شاید برای ما چندان فرقی نکند یا حتی خنده دار باشد  که قرمه سبزی ثبت بشود یا نشود
اما چیزی که مهم است اینکه تا زمانی که از داشته های مان به این راحتی می گذریم در منوی رستوران های معتبر جهان هم ، خبری از غذاهای ایرانی نیست ، هرچند که  خوشمزه باشد باب طبع خیلی از مردم دنیا دیدید که وقتی با ابتکار یک ایرانی به پیتزا اضافه شد و شد پیتزای قرمه سبزی ، امریکایی ها چه استقبالی کردند !!
افغان ها که بعید است  قرمه سبزی را تصاحب کنند اما ترک ها
خیلی قبل تر کباب ها را به نام خود ثبت کرده اند.

menubaz.com